Спряжение глагола konuşmak в настоящем времени Şimdiki Zaman
Утвердительная форма (Şimdiki Zaman)
Ben konuşuyorum
Biz konuşuyoruz
Sen konuşuyorsun
Siz konuşuyorsunuz
O konuşuyor
Onlar konuşuyorlar
konuş + uyor + um = konuşuyorum → я говорю konuş — основа глагола (корень, «говорить») -uyor — суффикс настоящего времени (Şimdiki Zaman), указывает на то, что действие происходит прямо сейчас -um — личное окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательная форма (Şimdiki Zaman Olumsuz)
Ben konuşmuyorum
Biz konuşmuyoruz
Sen konuşmuyorsun
Siz konuşmuyorsunuz
O konuşmuyor
Onlar konuşmuyorlar
konuş + m + uyor + um = konuşmuyorum → я не говорю konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -m- — отрицательная частица (не) -uyor — суффикс настоящего времени (Şimdiki Zaman), указывает на действие, происходящее прямо сейчас -um — личное окончание 1-го лица ед. числа (я)
Вопросительная форма (Şimdiki Zaman Soru)
Ben konuşuyormuyum?
Biz konuşuyormuyuz?
Sen konuşuyormusun?
Siz konuşuyormusunuz?
O konuşuyormu?
Onlar konuşuyorlar mı?
konuş + uyor + muyum = konuşuyor muyum? → я говорю? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -uyor — суффикс настоящего времени (Şimdiki Zaman), указывает на то, что действие происходит сейчас mu — вопросительная частица (в турецком пишется отдельно) -yum — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательно-вопросительная форма (Şimdiki Zaman Olumsuz Soru)
Ben konuşmuyormuyum?
Biz konuşmuyormuyuz?
Sen konuşmuyormusun?
Siz konuşmuyormusunuz?
O konuşmuyormu?
Onlar konuşmuyorlar mı?
konuş + m + uyor + muyum = konuşmuyor muyum? → я не говорю? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -m- — отрицательная частица (не) -uyor — суффикс настоящего времени (Şimdiki Zaman) mu — вопросительная частица, ставится отдельно и меняется по гармонии гласных -yum — личное окончание 1-го лица ед. числа (я)
В прошедшем категорическом времени Belirli Geçmiş Zaman
Утвердительная форма Belirli Geçmiş Zaman
Ben konuştum
Biz konuştuk
Sen konuştun
Siz konuştunuz
O konuştu
Onlar konuştular
konuş + tu + m = konuştum → я говорил konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -tu — суффикс прошедшего определённого времени ( Belirli Geçmiş Zaman), указывает на завершённое действие в прошлом -m — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Вопросительная форма Belirli Geçmiş Zaman
Ben konuştum mu?
Biz konuştuk mu?
Sen konuştun mu?
Siz konuştunuz mu?
O konuştu mu?
Onlar konuştular mu?
konuş + tu + m + mu = konuştum mu? → я говорил? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -tu — суффикс Belirli Geçmiş Zaman (прошедшее определённое время) -m — окончание 1-го лица ед. числа (я) mu — вопросительная частица (ставится после всей глагольной формы, отдельно)
Отрицательная форма Belirli Geçmiş Zaman
Ben konuşmadım
Biz konuşmadık
Sen konuşmadın
Siz konuşmadınız
O konuşmadı
Onlar konuşmadılar
konuş + ma + dı + m = konuşmadım → я не говорил konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -dı — суффикс Belirli Geçmiş Zaman (определённое прошедшее время) -m — личное окончание 1-го лица ед. числа (я)
Вопросительно-отрицательная форма Belirli Geçmiş Zaman
Ben konuşmadım mı?
Biz konuşmadık mı?
Sen konuşmadın mı?
Siz konuşmadınız mı?
O konuşmadı mı?
Onlar konuşmadılar mı?
konuş + ma + dı + m + mı = konuşmadım mı? → я (разве) не говорил? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -dı — суффикс Belirli Geçmiş Zaman -m — окончание 1-го лица ед. числа (я) mı — вопросительная частица (согласована по гласной гармонии с -dı, пишется отдельно)
Повелительное наклонение — emir kipi
Утвердительная форма
Sen konuş
Siz konuşun
O konuşsun
Onlar konuşsunlar
konuş = konuş → говори! (ты) konuş — корень глагола konuşmak (говорить) В повелительном наклонении для "sen" (ты) используется голый корень глагола без суффиксов.
Отрицательная форма
Sen konuşma
Siz konuşmayın
O konuşmasın
Onlar konuşmasınlar
konuş + ma = konuşma → не говори! konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица в повелительном наклонении (не делай что-то)
Вопросительная форма
O konuşsun mu?
Onlar konuşsunlar mı?
konuş + sun + mu = konuşsun mu? → пусть он/она говорит? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -sun — суффикс повелительного наклонения для 3-го лица ед. числа mu — вопросительная частица (ставится отдельно)
Вопросительно-отрицательная форма
O konuşmasın mı?
Onlar konuşmasınlar mı?
konuş + ma + sın + mı = konuşmasın mı? → пусть он/она не говорит? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -sın — суффикс повелительного наклонения для 3-го лица ед. числа mı — вопросительная частица (согласована по гласной гармонии с -sın, пишется отдельно)
Спряжение в будущем времени Gelecek Zaman
Утвердительная форма
Ben konuşacağım
Biz konuşacağız
Sen konuşacaksın
Siz konuşacaksınız
O konuşacak
Onlar konuşacaklar
konuş + acağ + ım = konuşacağım → я буду говорить konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -acak / -ecek → здесь в виде -acağ- — суффикс Gelecek Zaman (будущее время), форма зависит от гармонии гласных -ım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательная форма
Ben konuşmayacağım
Biz konuşmayacağız
Sen konuşmayacaksın
Siz konuşmayacaksınız
O konuşmayacak
Onlar konuşmayacaklar
konuş + ma + yacak + ım = konuşmayacağım → я не буду говорить konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -yacak — суффикс будущего времени (Gelecek Zaman) - добавляется буферная -y-, чтобы соединить с гласной -ım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Вопросительная форма
Ben konuşacak mıyım?
Biz konuşacak mıyız?
Sen konuşacak mısın?
Siz konuşacak mısınız?
O konuşacak mı?
Onlar konuşacaklar mı?
konuş + acak + mıyım = konuşacak mıyım? → я буду говорить? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -acak — суффикс будущего времени (Gelecek Zaman) mı — вопросительная частица (согласована по гармонии с предыдущим суффиксом, ставится отдельно) -yım — окончание 1-го лица ед. числа (я), соединяется с mı
Вопросительно-отрицательная форма
Ben konuşmayacak mıyım?
Biz konuşmayacak mıyız?
Sen konuşmayacak mısın?
Siz konuşmayacak mısınız?
O konuşmayacak mı?
Onlar konuşmayacaklar mı?
konuş + ma + yacak + mıyım = konuşmayacak mıyım? → я не буду говорить? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -yacak — суффикс будущего времени (Gelecek Zaman) - добавлена буферная гласная -y- mı — вопросительная частица (согласована по гласной гармонии с -yacak) -yım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Belirsiz Geçmiş Zaman — субъективное прошедшее время
Утвердительная форма (Belirsiz Geçmiş Zaman)
Ben konuşmuşum
Biz konuşmuşuz
Sen konuşmuşsun
Siz konuşmuşsunuz
O konuşmuş
Onlar konuşmuşlar
konuş + muş + um = konuşmuşum → я, оказывается, говорил konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -muş — суффикс Duyulan Geçmiş Zaman (инференциальное прошедшее, "услышанное", "непосредственно не наблюдавшееся действие") -um — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательная форма (Belirsiz Geçmiş Zaman Olumsuz)
Ben konuşmamışım
Biz konuşmamışız
Sen konuşmamışsın
Siz konuşmamışsınız
O konuşmamış
Onlar konuşmamışlar
konuş + ma + mış + ım = konuşmamışım → я, оказывается, не говорил konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -mış — суффикс Duyulan Geçmiş Zaman (инференциальное прошедшее) -ım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Вопросительная форма (Belirsiz Geçmiş Zaman Soru)
Ben konuşmuşmuyum?
Biz konuşmuşmuyuz?
Sen konuşmuşmusun?
Siz konuşmuşmusunuz?
O konuşmuşmu?
Onlar konuşmuşlar mı?
konuş + muş + muyum = konuşmuş muyum? → я, оказывается, говорил? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -muş — суффикс Duyulan Geçmiş Zaman (инференциальное прошедшее) mu — вопросительная частица -yum — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательно-вопросительная форма (Belirsiz Geçmiş Zaman Olumsuz Soru)
Ben konuşmamışmıyım?
Biz konuşmamış mıyız?
Sen konuşmamışmısın?
Siz konuşmamışmısınız?
O konuşmamışmı?
Onlar konuşmamışlar mı?
konuş + ma + mış + mıyım = konuşmamış mıyım? → я, оказывается, не говорил? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -mış — суффикс Duyulan Geçmiş Zaman (инференциальное прошедшее) mı — вопросительная частица (ставится после всей глагольной формы, согласуется по гласной гармонии) -yım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Geniş Zaman настоящее-будущее (широкое время)
Утвердительная форма (Geniş Zaman)
Ben konuşurum
Biz konuşuruz
Sen konuşursun
Siz konuşursunuz
O konuşur
Onlar konuşurlar
konuş + ur + um = konuşurum → я говорю (в целом, регулярно, или как обещание) konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ur — суффикс Geniş Zaman (общее, повторяющееся, регулярное или обещанное действие) -um — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательная форма (Geniş Zaman Olumsuz)
Ben konuşmam
Biz konuşmayız
Sen konuşmazsın
Siz konuşmazsınız
O konuşmaz
Onlar konuşmazlar
konuş + ma + m = konuşmam → я не говорю / не скажу konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ma — отрицательная частица (не) -m — окончание 1-го лица ед. числа в Geniş Zaman (я)
Вопросительная форма (Geniş Zaman Soru)
Ben konuşur muyum?
Biz konuşur muyuz?
Sen konuşur musun?
Siz konuşur musunuz?
O konuşur mu?
Onlar konuşurlar mı?
konuş + ur + muyum = konuşur muyum? → я говорю? / я обычно говорю? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -ur — суффикс Geniş Zaman (настоящее/будущее обобщённое время) mu — вопросительная частица (ставится отдельно, согласуется по гармонии гласных) -yum — окончание 1-го лица ед. числа (я)
Отрицательно-вопросительная форма (Geniş Zaman Olumsuz Soru)
Ben konuşmaz mıyım?
Biz konuşmaz mıyız?
Sen konuşmaz mısın?
Siz konuşmaz mısınız?
O konuşmaz mı?
Onlar konuşmazlar mı?
konuş + maz + mıyım = konuşmaz mıyım? → я не говорю? konuş — корень глагола konuşmak (говорить) -maz — отрицательная форма суффикса Geniş Zaman для 3-го лица, но в вопросах с ben он остаётся в такой форме mı — вопросительная частица, согласуется с гласной a из maz -yım — окончание 1-го лица ед. числа (я)
